Μικρές αγέλες τσακαλιών έχουν κάνει και πάλι την εμφανισή τους στην παραλίμνια ζώνη του Αμβρακικού και ιδιαίτερα στο Μαυροβούνι της Βίγλας Άρτας.
Λόγω της στοχοποίησής τους από τους κτηνοτρόφους της περιοχής, είχαν εξαφανιστεί για περίπου 4 δεκαετίες και πλέον επανέκαμψαν καθώς η κτηνοτροφία ελεύθερης βοσκής μειώθηκε στο ελάχιστο.
Κάτοικοι της περιοχής μιλούν για 2 είδη τσακαλιών. Το ένα από αυτά είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος και δεν αποκλείεται να είναι υβρίδια τσακαλιών και σκύλων, καθώς στην εν λόγω περιοχή υπάρχουν πολλά αδέσποτα.
Η παρουσία του τσακαλιού στις αγροτικές περιοχές είναι σηµαντική, καθώς το είδος αναφέρεται ως «καθαριστής», αποτελεί δηλαδή σηµαντικό διώκτη των τρωκτικών, ενώ παράλληλα περιορίζει τα οργανικά υπολείµµατα και σκουπίδια (πεσµένα φρούτα, ψοφίµια, κ.ά.). Θεωρείται επίσης πιθανό ότι το τσακάλι ανταγωνίζεται τις αλεπούδες, των οποίων ο µεγάλος αριθµός επιδρά αρνητικά στους πληθυσµούς των πουλιών και των λαγόµορφων. Βεβαίως τα τσακάλια προκαλούν και περιορισµένες ζηµιές σε καλλιέργειες κυρίως καλαµποκιού και σταφυλιών, καθώς και στην κτηνοτροφία, σε αιγοπρόβατα και νεογέννητα µοσχάρια
Το τσακάλι καλύπτεται από μια ασαφή νομοθεσία κι έτσι δεν περιλαμβάνεται στη λίστα των προστατευόμενων ειδών. Μάλιστα, ως το 1990 θεωρούνταν επιβλαβές είδος, ενώ ως το 1981ήταν και επικηρυγμένο με αμοιβή από το Δασαρχείο για όποιον προσκόμιζε τα πόδια του ως αποδεικτικό στοιχείο της θανάτωσής του!
.
