Σε μια αθέατη πλευρά της Κορωνησίας βρίσκεται αυτό το παγκάκι. Δεν κάθεται σχεδόν κανένας, ούτε οι απόμαχοι ψαράδες, ούτε και οι λίγοι τουρίστες. Ίσως γιατί στέκει εκεί απόμακρο κρυμμένο ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων και τα βρύα. Ούτε κι εγώ κάθισα, το φωτογράφισα και το προσπέρασα, σεβάστηκα τη μοναξιά του.

Α. Λαλάκος

Στέκεται αγέρωχη στην παραλία χειμώνα- καλοκαίρι, ατενίζοντας τη θάλασσα, τα ηλιοβασιλέματα, το μουρμουρητό του ανέμου και τώρα που έφτασε ξανά το καλοκαίρι -ποιος ξέρει;- ίσως φιλοξενήσει στη σκιά της και κάποιους λουόμενους που θα αναζητήσουν την προστασία της απ’ τις καυτές ακτίνες του ηλίου.

Όταν ήμουν μικρός, ο θείος μου Ονούφριος, ψαράς στην Κορωνησία, κάποιες φορές- «όταν δεν έχεις διαβάσματα» μου έλεγε- με έπαιρνε μαζί του για ψάρεμα. Θυμάμαι ότι δεν κοιμόμουν όλο το βράδυ, τόση ήταν η αγωνία μου. Όλα τότε μου φαίνονταν μαγικά. Η βάρκα του, η ήρεμη θάλασσα του Αμβρακικού, η προσμονή για να δω τα δελφίνια, το ήρεμο και χαμογελαστό πάντα πρόσωπό του. Μου έδινε κι εμένα πετονιά να ψαρέψω κι έπιανα σαφρίδια. Κι ο θείος Ονούφριος γελούσε που με έβλεπε να χαίρομαι και με προσφωνούσε «μικρό ψαρά».

Ο Άραχθος ποτέ δεν ήταν ένας ήρεμος ποταμός. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για έναν από τους πιο ορμητικούς, αν όχι τον ορμητικότερο ποταμό, της Ελλάδας. Το μαρτυρά άλλωστε και το όνομά του.

Ονομάστηκε Άραττος, ή Άρατθος ή Άραχθος από το ρήμα αράττω: χτυπώ, κρούω ισχυρά, συντρίβω.

Η Κόπραινα, το μέρος με το γοητευτικό ιστορικό παρελθόν και το μαγικό φυσικό περιβάλλον, έχει απόσταση 19 χιλιόμετρα από την Άρτα. Ήταν ο Πειραιάς της Άρτας, το λιμάνι, με τα αβαθή νερά (γι’ αυτό και ήταν αναγκαία η δημιουργία φάρου εκεί), απ’ όπου έφευγαν οι ταξιδιώτες για τον Πειραιά και διακινούνταν πλήθος προϊόντων.

Ο φάρος της που στέκει αγέρωχος για πάνω από έναν αιώνα, είναι ένας κυλινδρικός πύργος, ύψους 9 μέτρων, που στα αριστερά του έχει την κατοικία για τον φαροφύλακα. Άρχισε να χτίζεται το 1904 με πέτρες και ξύλα, λόγω του σαθρού εδάφους. Λειτούργησε το 1907.

Ή αλλιώς «Κούλια». Θα το βρείτε μέσα στον οικισμό της Κορωνησίας. Είναι σε καλή κατάσταση. Θεωρείται ότι χτίστηκε αρχές του 1800, επί Αλή Πασά  και ήταν οχυρό- παρατηρητήριο. Κατά διαστήματα χρησιμοποιείται ως χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων και ως δανειστική βιβλιοθήκη. Καλό θα ήταν, αν θέλετε να το επισκεφθείτε, να επικοινωνήσετε με τον δήμο Άρτας, για να δείτε αν είναι ανοιχτό.

Φωτο: Ηλιοπούλου Γιούλη

Η Βλαχέρνα, καθολικό άλλοτε ονομαστού μοναστηριού, είναι από τα πιο γνωστά μνημεία της Άρτας, γιατί εδώ ετάφησαν αρκετά μέλη της οικογένειας των Κομνηνοδουκάδων ηγεμόνων της Ηπείρου. Σήμερα είναι ενοριακός ναός του ομώνυμου χωριού και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Άρτα. Κτίστηκε στον τύπο της τρίκλιτης θολωτής βασιλικής πιθανότατα στα τέλη του 12ου αι. και στη θέση ενός παλαιότερου ναού του 10ου αι., τμήματα του οποίου έχουν ενσωματωθεί στο σημερινό κτίριο, στο οποίο αναγνωρίζονται πέντε τουλάχιστον επισκευαστικές φάσεις. Εντυπωσιακός είναι ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος του μνημείου.

Εκεί που το ποτάμι πλησιάζει τον Αμβρακικό, τα νερά του ηρεμούν και βαθαίνουν, δίνοντας μια μοναδική εικόνα ομορφιάς και γαλήνης. Εκεί στο Νεοχώρι, το τελευταίο χωριό που ο Άραχθος "βρέχει", πριν ολοκληρώσει τη μοναχική του πορεία από την οροσειρά της Πίνδου, "δωρίζοντας" τα νερά του στον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας.

φωτο: Α. Λαλάκος

Θέλω να ξαναδώ την πόρτα του ΞΕΝΙΑ ανοιχτή, να την περάσω και να ξαναζωντανέψω τις εφηβικές μου αναμνήσεις. Να ξαναπερπατήσω στις πολεμίστρες του κάστρου, να αγναντέψω το ποτάμι από ψηλά, να πιω.... Συνέχεια σε παλαιότερο άρθρο εδώ:
https://www.artavoice.gr/themata/theloyme-piso-xenia-mas

Φωτο: Α. Λαλάκος

Προφανώς η αγάπη προς την πατρίδα προσμετράται με το μέγεθος. Κάτι τέτοιο θα σκέφτηκε ο δήμαρχος Άρτας κ.Τσιρογιάννης και γέμισε στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου την οδό Σκουφά, κεντρικό δρόμο της πόλης, με τεράστιες σημαίες, δημιουργώντας μια κακόγουστη εικόνα, εισπράττοντας αρνητικά και ειρωνικά σχόλια από τους συμπολίτες μας. 

Οκτώβριος 2016

Φώτο: ΑΡΤΑ VOICE 

Θερμή υποδοχή επεφύλαξαν οι Σύλλογοι της Άρτας στον νέο μητροπολίτη Καλλίνικο. Με παραδοσιακές φορεσιές, που αναδεικνύουν την κομψότητα και τη θηλυκότητα μιας άλλης εποχής, οι γυναίκες της Άρτας έδωσαν το στίγμα τους, προσφέροντας μια ευχάριστη νότα στην πολυπληθή εκδήλωση, σε μία Σκουφά στολισμένη με δάφνες, συνδυάζοντα το σύγχρονο πρόσωπό της με την παράδοση και τη θρησκεία. 

Οκτώβριος 2016

Φωτο: arta voice

Η εμβληματική βυζαντινή εκκλησία της Άρτας, η Παρηγορήτισσα, στέκει αγέρωχη μες στους αιώνες ενάντια στη φθορά του χρόνου, θυμίζοντας την ιστορία και το μεγαλείο μιας πόλης που μεγαλούργησε κατά τους βυζαντινούς αιώνες. Η ανθισμένη τριανταφυλλιά έρχεται με τη σειρά της να δώσει τη δική της πινελιά σε αυτή τη μοναδική ομορφιά, στολίζοντας έστω και από απόσταση την αρχόντισσα της πόλης. 

Φωτο: ΑΡΤΑ VOICE

Μια αρμονική συνύπαρξη ξηράς, αέρα, θάλασσας με τη ζωή να δίνει το παρόν σε όλες τις εκφάνσεις της. Φαινομενική η μοναξιά του ψαρά, αφού τον συντροφεύει ένα χελιδόνι, που μπορεί να μην είναι στο οπτικό του πεδίο αλλά βρίσκεται κοντά του, παρακολουθώντας τον. Τσιμπάει άραγε; Ή ο μοναχικός άνδρας απλά απολαμβάνει την αέναη γοητεία της θάλασσας, καθισμένος στον μώλο του Μενιδίου; 
Φωτο: ΑΡΤΑ VOICE

Ο Πύργος του Ρολογιού είναι έργο του 17ου αιώνα. Πιθανολογείται ότι χτίστηκε την περίοδo 1630 - 1650 και υπήρξε το πρώτο μηχανικό ρολόι με δίσκο σε όλη την αχανή Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το ρολόι είχε αρχικά αραβικούς αριθμούς και ήταν διακοσμημένο με σμάλτο. Έχει ύψος 21 μέτρα και είναι ακόμα σε λειτουργία, θυμίζοντας στους κατοίκους της παλιάς πόλης τη διαχρονικότητά του. 

φωτο: ΑΡΤΑ VOICE

Οι πελαργοί, μεταναστευτικά πουλιά, με το που ερχόταν η άνοιξη, επέστρεφαν στην Άρτα, επιλέγοντας να κάνουν τις φωλιές τους σε στύλους της ΔΕΗ. Παλαιότερα έρχοντας πολύ περισσότεροι, όμως η μόλυνση του περιβάλλοντος, οι "ανελέητοι" ψεκασμοί από φυτοφάρμακα στον κάμπο, η μείωση της τροφής τους έχουν κάνει να έρχονται όλο και λιγότεροι.

φωτο: ΑΡΤΑ VOICE